Weblog verkeersmaatregelen.nl

Geplaatst door: Peter Veringmeier
vrijdag 17 september 2010 16:47 

Iemand rijdt te hard. Eigen schuld of schuld van de wegbeheerder? Zo zwart-wit is het lang niet altijd, maar wegbeheerders richten niet altijd de openbare weg in volgens de geldende vormgevings- en inrichtingseisen. Bovendien plaatsen ze regelmatig verkeersmaatregelen of worden die in stand gehouden, terwijl ze lijnrecht ingaan tegen de aanwezige wet- en regelgeving.

In de praktijk kan het hierdoor voorkomen dat wegbeheerders bij rotondes voorwaarschuwingsborden plaatsen waarop staat vermeld dat het verkeer op de rotonde voorrang heeft, maar dat fietsers op de rotonde uit de voorrang zijn gehaald. Ook komt het voor dat bij de herinrichting tot een 30 km-zone de haaientanden op in- en uitritconstructies moeten terugkomen en de voorrangssituaties blijven gehandhaafd. Voor de meeste verkeersmaatregelen dient de wegbeheerder een verkeersbesluit te nemen. In de praktijk komt het nog steeds voor dat een wegbeheerder bewust geen verkeersbesluiten neemt. Met name bij tijdelijke verkeersmaatregelen waarbij sprake is van grote belangen of een sterke ingreep in de afwikkeling van het verkeer wordt nog te weinig een verkeersbesluit genomen. Ook zien wij dat de politie niet op grond van artikel 24 BABW wordt consulteert, of dat de wegbeheerder te vrijblijvend met het advies omgaat. 

Een ander voorbeeld: Het kan nodig zijn een voertuig te verwijderen wanneer dit zodanig verkeerd staat dat anderen er last van hebben. Dit kan meestal op basis van artikel 170 en volgende van de Wegenverkeerswet (WVW 1994). Dat moet dan in een gemeentelijke wegsleepregeling zijn geregeld. Als een weggebruiker in strijd met artikel 24 RVV 1990 staat geparkeerd, mag de wegbeheerder het voertuig wegslepen. Bij tijdelijke verkeersmaatregelen komt het vaak voor dat de wegbeheerder het parkeerverbod echter onrechtmatig plaatst. De weggesleepte weggebruiker kan dan verweer halen bij de rechter. In de praktijk komt het voor dat de weggebruiker dan het proces wint, doordat de wegbeheerder in strijd met artikel 7:12 Algemene wet bestuursrecht (Awb) heeft gehandeld. De wegbeheerder staat het echter vrij om in voorkomende gevallen op dezelfde wijze verkeersborden te plaatsen en weggebruikers te blijven wegslepen, zolang zij hier niet tegen in verweer gaan.

De reden voor deze praktijk wordt vaak verklaard door een wethouder met een geheel eigen visie of beloftes die bijvoorbeeld tijdens de inspraak zijn gedaan. Maar soms zijn het ook praktische of financiële beperkingen, waardoor van de wetgeving wordt afgeweken of dat fouten worden gehandhaafd.

Als een weggebruiker zich niet aan de WVW 1994 houdt dan wordt hij op grond van de verkeersregels en verkeertekens die zijn vastgelegd in de RVV 1990 beboet door de politie. Sinds 1 september 1990 wordt de afdoening van een groot deel van de lichte verkeersovertredingen geregeld door de Wet administratiefrechtelijke handhaving verkeersvoorschriften (WAHV). Als bij een verkeersongeval iemand wordt gedood of ernstig lichamelijk letsel wordt toegebracht, dan zal de politie meestal een strafrechtelijk onderzoek instellen naar de vraag of de aanrijding is veroorzaakt door de schuld van een van de betrokken verkeersdeelnemers. In zo’n geval zal proces-verbaal terzake artikel 6 WVW 1994 worden opgemaakt, dat naar de officier van justitie wordt gestuurd. Ook kan de politie in sommige gevallen overgaan tot invordering van het rijbewijs. De kern van het verwijt betreft dan roekeloos of in ieder geval aanmerkelijk onvoorzichtig rijgedrag waardoor de aanrijding is veroorzaakt met de dood of ernstig letsel tot gevolg.

De wegbeheerder mag zich ook niet roekeloos gedragen en moet zich net als de weggebruiker aan de wet houden. Een wegbeheerder mag namelijk niet te pas en te onpas verkeersborden plaatsen. Hiervoor gelden regels die zijn vastgelegd in de WVW 1994, namelijk in het Besluit administratieve bepalingen inzake het wegverkeer (BABW) en de Uitvoeringsvoorschriften BABW. Verkeerstekens kunnen namelijk grote gevolgen hebben voor belanghebbenden. Denk bijvoorbeeld aan een bedrijf dat ineens aan een weg ligt waar geen vrachtwagens meer mogen komen, omdat de gemeente een verkeersbord heeft neergezet. Door de wegbeheerder te verplichten om een verkeersbesluit te nemen, wil de wetgever bereiken dat besluiten weloverwogen worden genomen. Bovendien biedt het besluit voor belanghebbenden de juridische mogelijkheid om bezwaar en beroep aan te tekenen. Aantekenen van bezwaar en beroep heeft echter in veel gevallen geen schorsende werking op het geplaatste verkeersteken, om dat voor elkaar te krijgen zullen belanghebbenden een voorlopige voorziening moeten aanvragen bij de voorzieningenrechter.

Een verkeersbesluit is niet voor alle verkeerstekens nodig, voor waarschuwingsborden is dit bijvoorbeeld niet het geval. Ook voor het aanbrengen van een verkeersdrempel of het plaatsen van verkeerslichten is geen verkeersbesluit nodig, omdat hierdoor de functie van de weg niet verandert. Hiertegen kan dus ook geen bezwaar worden gemaakt.

Als een verkeersteken zonder verkeersbesluit wordt geplaatst, of een maatregel zonder verkeersbesluit wordt genomen, dan geldt dit toch. Anders zouden weggebruikers niet meer op de verkeersborden kunnen vertrouwen. Een weggebruiker moet zich dus aan alle verkeerstekens houden die hij op de weg tegenkomt.

Bij een verkeersongeval kan de wegbeheerder aansprakelijk worden gesteld op grond van risicoaansprakelijkheid (artikel 6:174 BW) of zelfs op grond van schuldaansprakelijkheid (artikel 6:162 BW). De wegbeheerder is op grond van artikel 6:174 BW aansprakelijk als hij niet voldoet aan de eisen die men daaraan in de gegeven omstandigheden mag stellen. Bij artikel 6:162is er sprake van een onrechtmatige daad: ook als de wegbeheerder niet op grond van artikel 6:174 risico-aansprakelijk is, kan hij toch aansprakelijk zijn omdat hij handelde in strijd met de wet of de in het maatschappelijk verkeer in acht te nemen zorgvuldigheidsnormen.

Waar de weggebruiker echter op de bon gaat als hij een overtreding begaat die geen verkeersongeval tot gevolg heeft, heeft de wegbeheerder vrij spel. De wegbeheerder kan niet worden beboet door een ‘onafhankelijke toezichthoudende instantie’, als hij een openbare weg verkeerd inricht of een verkeerde inrichting instant houdt. Als er sprake is van een overtreding waardoor de veiligheid op de weg ernstig in gevaar is gebracht is er ook geen instantie die tot invordering van de bevoegdheden van de wegbeheerder (zijn rijbewijs) kan overgaan. Een ‘onafhankelijk verkeersexpertisebureau’ zou toezicht moeten uitoefenen en verplichtingen op moeten kunnen leggen. Ook zou het helpen als de wegbeheerder en politie tot consensus worden verplicht bij het uitbrengen van een verkeersbesluit.

Veel beter is het natuurlijk om repressief optreden te voorkomen. Hierbij kan Veringmeier Verkeersmanagement u van dienst zijn met een toetsing van de permanente verkeersmaatregelen via de Verkeerstekenscan en een Duurzaam Veilige inrichting van de openbare ruimte. Een verkeerskundige en verkeersjuridische toets van tijdelijke verkeersmaatregelen kunt u aanvragen via onze werkplekinspectie.

Trackback Print

Tags:

Rubrieken TVM, Wetgeving, PVM

Plaats: Blogs Verkeersmaatregelen Weblog

Uw naam:
Titel:
Opmerking:
Beveiligingscode Voer de hierboven getoonde code in de hieronderstaande box.
Commentaar Toevoegen   Annuleren